Sonunda geldi... 30 Temmuz 2006. Kasım 'dan beri mi bekliyorum hatırlamıyorum. Ama dün bile çok normaldim. Bugün ise heyecandan titriyorum. Hiç böyle olacağımı düşünmemiştim. Yani heyecandan ellerim titriyor, bacaklarım boşalıyor filan. Karnıma ağrılar giriyor. Heyecandan çok nedense stresliyim. Fotoğraf makinası olayı çok stres yaptı beni. Hiç götürmesem mi acaba? Ama o zaman da içeride şakır şakır fotoğraf çekenleri görünce pişman olurum... Bilemedim... Son anda karar vericem sanırım...
Benim gazımla birçok kişi konsere gelmeye karar verdi. Pazar akşamı onca eziyete katlanacaklar. Umarım iyi bir konser olur.
Dün Kemancı 'daki parti çok kötüydü. Ozan 'la konuştuk orada. Bir gece önce DM üyeleri ile Reina 'da yemek yemişler. Martin çok iyi ve mutluymuş. Türkiye 'yi çok seviyor ya. Bir de bir önceki konser iptal olduğu için biraz dinlenmişler. Ancak buna rağmen Dave çok bitkinmiş. Yemekten sonra direk otele dönmüş. Diğerleri ise Black diye bir bara gitmişler. Dün nerede olacaklarını söylemedi Ozan.
Bir gece önce bir şekilde Reina 'ya gitseydim -ki aklımın ucundan bile geçmezdi- direk Dave 'i ve Martin 'i görecektim.
Tam 4 gündür İstanbul 'dalar... Bu düşünce bile heyecan veriyor bana :)
Her neyse. Evdeyim şu an ve heyecandan midem kaynıyor. Ne yapacağımı bilemiyorum. Çantamı filan mı hazırlamaya başlasam? Elim ayağıma dolanıyor. Çok kötü bu yaaa :)
Bu kadar stres yaparsam konserin tadını çıkaramam. Bir de umarım karnım filan ağrımaz, çişim gelmez... Açlık ve susuzluğa dayanırım da diğerleri kötü. Bira da içemicem sırf çişim gelmesin diye. Halbuki biraz kafam iyi olsaydı daha rahat izlerdim...
Olsun herşeyin bir bedeli var. Sahne önünün bedeli de bu :)
Umarım çok güzel bir konser olur...
Sevgiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder