Cumartesi, Şubat 13, 2010

C'est pas moi, je le jure!

O kadar güzel bir film ki... O kadar ince, o kadar derin , o kadar özene bözene yapılmış ve o kadar da sade ki... C.R.A.Z.Y. den sonra izlediğim en güzel film belki de... Ve yine C.R.A.Z.Y. gibi bir Quebec filmi...

Filmdeki mekanlar da o kadar güzeldi ki... Araya serpiştirilmiş 2-3 tane Yunanistan görüntüsü de filme o kadar güzel bir sıcaklık katmıştı ki. Bütün bunlar çok ince ruhlu ve deneyimli bir elden çıkmış diye düşünüyor insan. Yönetmen hakkında ise hiçbirşey bilmiyorum... Ama takdir ediyorum...

Film bitip de yazılar akmaya başladığında film yeniden başlasın ve hemen bir kez daha izleyeyim istedim. Doyamadım. O kadar etkiledi ki beni...
İnsan psikolojisi üzerine filmler bir de özellikle çocuk psikolojisi ve çocuğun gözünden anlatım varsa ve de bu filmdeki gibi özenli ve ince ise çok etkiliyor beni... Bu yazdıklarımdan öyle hüzünlü bir dram filmi gibi de gelmesin, yer yer o kadar fena kahkahalar attırıyor ki insana... Filmin içinden çıkıp bir anda yalnız olmadığınızı farkettiriyor...
Daha fazla bişey anlatamayacağım. Bir yolunu bulup izleyin...
Sevgiler...