Perşembe, Kasım 09, 2006

Duygu...

Mutluyum...

En başta Eray sayesinde... Hayatımdaki yerini, anlamını, emeğini, sevgisini, değerini anlatabileceğim bir büyüklük ifadesi yok..."O herşey" demek belki biraz ifade edebilir...

Tolga sayesinde... Ne kadar özel olduğunu anlatabileceğim bir kelime hiçbir lisanda yok...

Arkadaşlarım sayesinde... Ne kadar sağlam birer destek olduklarını gösterebileceğim bir ölçü yok...

Eskiden çok ağlardım... Annemle babamın evindeki o karamel renkli duvarı olan odamda...

Ben kendimi öyle tanıdım hep... Çok hassas, çok duygulu ve hep yalnız başına o odada birşeylere bir şekilde içi acıyıp ağlayan... Mutsuzdum diyemem, ama eksiktim heralde... Ne olduğunu bilemediğim o eksiklik ağlatırdı beni...

Şimdi de hassasım, duyguluyum ama ağlamıyorum pek... Dedim ya mutluyum; bu insanlar sayesinde... Eksik hiçbir şey yok...

Kendime bir bahane yaratıp ağladım geçen akşam... O an eski Duygu 'yla karşılaştım... O duygu, o hisle... Hissettim...

Bazen... hüzün bile özleniyor...

Hayat puzzle 'ımın olmazsa olmaz parçaları... Siz olmazsanız ben resmi tamamlayamam...
Sizi çok seviyorum...

Psychedelic !

Dünyada bizden manyak başka 2 kuzen daha olabilir mi? :)))))))))